W tegorocznej edycji Zielonego Budżetu chcemy zwrócić uwagę mieszkańców na roślinność rozwijającą się w naszym mieście samoistnie, w sposób niekontrolowany, bez ingerencji człowieka na dzikich, nieprzekształconych terenach. W poprzednich edycjach pojawiały się zgłoszenia lublinian dotyczące takich właśnie miejsc – enklaw dzikiej przyrody, w których dostrzegli ogromny potencjał – propozycje odzyskania jej i włączenia do systemu zieleni miejskiej, ale z pełnym poszanowaniem charakterystycznej „dzikości”.
Nieurządzona zieleń może być wykorzystana i spójnie połączona z systemem urządzonej zieleni miejskiej. Utrzymanie zieleni to nie tylko koszenie trawników i zakładanie równych rabat z krzewów ozdobnych, ale również świadome działania polegające na ograniczeniu ingerencji człowieka w przyrodę, inicjowaniu i sterowaniu naturalnymi procesami, a czasem brakiem jakichkolwiek działań. Ma to wpływ na kwestie środowiskowe- związane z retencją wód, adaptacją do zmian klimatu, rosnącymi kosztami utrzymania zieleni czy zanikiem różnorodności biologicznej.

 

Jakich terenów szukamy?

• miejskich (będących własnością Gminy Lublin) nieobjętych innym opracowaniem zagospodarowania czy rewitalizacji;
• powstałych naturalnie, spontanicznie, bez ingerencji człowieka, dzikich i pięknych miejskich zakątków;
• o szczególnych walorach przyrodniczych, krajobrazowych, środowiskowych, estetycznych;
• tereny, będące stanowiskiem dla specyficznych, dziko rosnących roślin i/lub siedliskiem zwierząt, zasługujące na uwagę i ochronę lub mogące służyć celom edukacyjnym, badawczym;
•  tereny o rożnej specyfice i wielkości, sprawiające wrażenie niezauważanych, na których o swoim istnieniu decyduje wyłącznie flora i fauna, miejsca z przyrodą ożywioną i nieożywioną.

 

Co chcemy osiągnąć?
Każdą przestrzeń będziemy chcieli chronić i informować m.in. o tym, jakim gatunkom i procesom ma ona służyć. Niektóre chcemy tylko pokazać, oznaczyć w terenie oraz na mapie i udokumentować. W innych znaleźć kompromis pomiędzy ograniczeniami wynikającymi z ochrony przyrody, a udostępnieniem jej mieszkańcom z dostosowaniem do funkcji rekreacji, w określonym stopniu. Jednak mamy na myśli bardzo delikatne działania, np.:

• obkaszanie ścieżek, przedeptów
• udostępnienie, wydzielenie miejsc do odpoczynku z naturalnych materiałów t.j drewna, kamienia, etc. lub wykorzystanie tego typu elementów już istniejących w danej przestrzeni,
• pozostawianie  bezpiecznych dla roślin i zwierząt stref, z których nie można korzystać;
• ustawienie tablic informacyjnych, oznaczeń, na temat miejsca i jego dzikiej przyrody – siedliska, ekosystemu, flory, fauny itd.;
• artystycznych instalacji lub rzeźb, wpisujących się w krajobraz lub odzwierciedlających harmonię pomiędzy naturą, kulturą i sztuką;
• domków dla zwierząt, owadów;
• organizowanie pogadanek, spacerów czy warsztatów edukacyjnych o tematyce przyrodniczej;
• objęcie ochroną i ograniczeniem działalności człowieka obszarów cennych przyrodniczo: zakwalifikowanie jako użytek ekologiczny lub zespół przyrodniczo-krajobrazowy (w zależności od miejsca i jego cech) oraz oznaczanie miejsc w opisach i projektach MPZP. (w miarę możliwości)

Wszystkie działania muszą przebiegać z pełnym poszanowaniem przyrody.

Dzięki tym działaniom powstanie sieć miejsc, których „dzikość” nie jest wynikiem zaniedbania, lecz uzasadnionym, świadomie utworzonym i eksponowanym walorem środowiska przyrodniczego w mieście. Wystarczy, że będą uprzątnięte ze śmieci, względnie dostępne i bezpieczne. Poza rekreacyjną będą one pełnić funkcję edukacyjną – służyć obserwacji ewoluującej przyrody, flory sukcesyjnej, ruderalnej i jej stadiów. Będzie można w nich organizować mikrowyprawy i zajęcia edukacyjne dla szkół i przedszkoli, propagując nowoczesną edukację ekologiczną, żywe laboratorium miejskiej przyrody.